De afgelopen periode zijn meerdere dak- en thuisloze gezinnen uit Schiedam opgevangen in een hotel op Rotterdam The Hague Airport. De gezinnen hadden daar geen mogelijkheid om te koken. En dus werden deze mensen afhankelijk van giften uit hun netwerk, dat in Schiedam ligt. Een onwenselijke situatie die ook in de gemeenteraad werd aangekaart. “We zijn er in het verleden achter gekomen dat we te weinig plekken in de stad hebben om te huisvesten”, concludeert wethouder Patricia van Aaken.
De opvang van dak- en thuislozen is sinds tijden geregeld via de centrumgemeente. In het geval van Schiedam is dat Vlaardingen. Vlaardingen ontvangt het geld en bepaalt samen met Schiedam en Maassluis de te varen koers in iedere stad. Een situatie die de gemeente Schiedam graag verandert ziet.
Dak- en thuislozenopvang sneller naar Schiedam
“Er is al meerdere keren door het Rijk aangegeven dat die opvang naar individuele gemeenten toe gaat”, legt wethouder Van Aaken uit als het over de toekomst gaat van dak- en thuislozenopvang. “Zoals het er nu naar uitziet worden in 2026 individuele gemeenten verantwoordelijk voor die opvang. Daar voeren we nu al gesprekken over. Maar eigenlijk willen we het eerder naar Schiedam toehalen. We vinden het belangrijk dat we het dichterbij organiseren, want wij denken dat daar meerwaarde inzit. Hoe we het gaan doen weten nog niet precies, maar daar zijn we dus nu over aan het praten”
Aan de huidige situatie, waarin gezinnen dus in een hotel op Rotterdam The Hague Airport belandden, is in de tussentijd ook hard gewerkt verzekert de portefeuillehoudster van de gemeente Schiedam. “Wat we zien is dat in centrumgemeente Vlaardingen mensen te lang in dak- en thuislozenopvang zitten. Dus de opdracht voor de gemeente Schiedam was om plekken te creëren. Dat hebben we gedaan op de Westvest voor volwassenen, en op de Zijlstraat en het Jacques Urlusplein voor gezinnen. De noodzaak om mensen op Rotterdam The Hague Airport te huisvesten is daardoor gelukkig heel erg teruggedrongen. Die locatie wordt alleen nog gebruikt in noodsituaties als de plekken vol zijn.”
Volgens van Aaken is het probleem ontstaan door de grote vraag. Niet eens zozeer vanuit dak- en thuisloze gezinnen, maar vanuit verschillende groepen in de samenleving. “We zien dat we met één woningcorporatie, Woonplus, gesprekken voeren over hoe we deze mensen kunnen opvangen. We zien dat er daarmee beperkingen zijn, dat er maar een bepaald aantal plekken beschikbaar zijn. Dus we moeten iedere keer goed afwegen hoe we die plekken verdelen. Voor de dak- en thuislozen groep was dat zeer beperkt, dus daar hebben we de afgelopen tijd in geïnvesteerd.”
