Schiedam - In de tweede ronde van de nationale damcompetitie maakte geen van de kanshebbers een fout. Opmerkelijk zijn daarbij de grote scores, waarmee runner-up als Huissen en Culemborg hun wedstrijden winnen. Landskampioen Hijken kwam zaterdag ternauwernood met de schrik vrij tegen Wageningen (11-9). Ook het Schiedamse van Stigt Thans heeft zijn draai nog niet gevonden met de bescheiden 12-8 overwinning tegen Tilburg.
Wederom werden alle wedstrijden van de Schiedamse teams gewonnen. Vermoedelijk blijft dat zo de rest van de competitie. Het krachtsverschil met de tegenstanders is enorm. In vrijwel elke match zit er gemiddeld 100 ELO-punten meer achter het bord bij de Schiedammers. Toch ging het niet helemaal vanzelf. Het derde won met drie verliespartijen en vier overwinningen, terwijl de andere teams ietsje ruimer wonnen met slechts twee verliezers. Zoveel nederlagen zijn uitzonderlijk. Het vorige seizoen vielen er bij het eerste nauwelijks meer nederlagen over het complete seizoen.
De vier grootmeesters deelden niet in de malaise. Rob Clerc toonde zich vanaf het allereerste begin de sterkste in een hekstellingspartij. Het einde kwam met een simpele thematische wending in een ook anderszins gewonnen stelling. Anatoli Gantwarg speelde bijna dezelfde partij als de vorige wedstrijd. Mits goed voortgezet is de stand beter voor zijn tegenstander. Na de partij heeft hij ongetwijfeld zijn tegenstander uitgelegd, hoe het wel had gemoeten. Nu werd het stuk, waar het om gaat, evenals de vorige keer vlot van het bord geraapt. Vadim Virny won zoals hij dat in verleden ontelbare malen heeft gedaan. Na een scherpe opening werd een afwikkeling naar een houdbaar middenspel genadelijk toegestaan om daarna bij de eerste misgreep genadeloos toe te slaan. Ron Heusdens had de sterkste tegenstander. Deze ging voluit voor de winst. Misschien wat minder verstandig. Na dertig zetten keek Kevin Machtelinck tegen ontstellende positionele puinhoop aan. Hij probeerde nog een schijnbaar leuk strategisch offer, dat door Ron binnen vier zetten werd omgetoverd in keiharde vette nul.
De teamleiding stierf duizend doden bij de overige partijen. Anton van Berkel meende met een schijnoffer in het voordeel te kunnen komen. Het bleek bij nader inzien een echt offer. Hij kwam nog op dam, maar dat was niet genoeg om zelfs maar in de buurt van de remise te komen. Frits Luteijn liep in twee zetjes. De eerste zou gewonnen zijn geweest. Maar ook de tegenstander zag het niet. De tweede werd genomen en bleek met secuur verdedigen nog net remise op te leveren. Jitse Slump probeerde een thematische omsingeling. Het werd niets. Dat is inherent aan omsingelen. Hij moest een stuk offeren. Daarna ging zijn omsingeling weer een beetje lopen en wist hij met kunst en vliegwerk een punt te redden.
Het drama van de dag was de partij van Casper Remeijer. Met secuur spel had hij een ingewikkeld gewonnen macro-eindspel op het bord gebracht. Beiden spelers spelend in de 'reserveminuut' moesten de ene ingewikkelde beslissing na de andere nemen. Diverse winsten werden gemist. De fraaiste was een zogenaamde Turkse slag. De tegenstander moet dan door de meerslagregel gedwongen zijn dam op een ongewenst veld neerzetten, waarna de tegenstander het bord leeg slaat. Echter Casper zag het niet. Hij maakte een blunder was opeens zijn complete meerderheid kwijt. Na nog een uur ploeteren bleek het resulterende eindspel zelfs verloren.
