Ingezonden brief:

'Boerderij Landvreugd: verleden en toekomst.

Toen
Als je, zo rond 1950, van Schiedam naar Kethel wilde gaan, was het, althans voor je gevoel, best een hele onderneming. Vanuit het centrum van Schiedam, reed je vanaf de Broersvest, via de Lange Kerkstraat, de Dam, de Kethelstraat en de Damlaan, de Nieuwlandse polder in. De stad achter je latend, vervolgde je je weg om dan bij Café Sport, het spoor Schiedam - Vlaardingen over te steken. Daarna, over de Schiedamseweg door Bijdorp toeren, tot aan de Blauwe Brug, die over de Poldervaart lag. Daar aangekomen! was je al aardig op streek: nog een stief kwartiertje te gaan totdat je het centrum van Kethel zou bereiken.

Als je je blik, kort na het passeren van de Blauwe brug, westwaarts zou hebben gericht, ontwaarde je in het weidse landschap de contouren van een drietal flinke boerderijen: van zuid naar noord, de Hargahoeve, van de familie van Staalduinen, dan boerderij Landvreugd, van de familie Zonneveld en dan, de meest noordelijke van de drie, boerderij Groenoord, van de familie Lansbergen.

Geen van deze boerderijen vinden hun bestaansrecht nu nog in de veeteelt of de landbouw; sterker nog, boerderij Groenoord heeft begin zestiger jaren het loodje moeten leggen door de bouw - en uitbreiding - van de wijk die haar naam draagt. 

De beide anderen hebben eveneens hun oorspronkelijke functie verloren. De Hargahoeve heeft, tot vorig jaar, nog dienst gedaan als dierenasiel, en staat nu leeg; boerderij Landvreugd heeft vanaf de zestiger-jaren een dubbelfunctie vervuld, door dienst te doen als wijkcentrum annex horecagelegenheid. Totdat de exploitant van de horecagelegenheid zo’n tien jaar geleden ermee besloot te stoppen. 

Nu
En nu ......., nu staat deze imposante boerderij uit 1905, leeg, leeg in die zin, dat het nog geen structurele bestemming kent. Wel heeft de scouting, De Togo-groep, momenteel het gebruiksrecht van het gebouw, maar dit alleen maar op tijdelijke basis, omdat haar eigen onderkomen, het Koetshuis achter de boerderij, door brand is verwoest.

Een schitterend gebouw, deze boerderij Landvreugd. Een herinnering aan het verleden, toen Kethel nog een agrarische gemeente was, voordat zij, in 1942, werd geannexeerd door Schiedam. Een sieraad voor het gezicht, deze boerderij. Niet voor niets is het, tezamen met de boomgaard aan de linkerzijde, en het tuincomplex aan de rechterzijde -in gebruik bij de stichting VoedselbanktuinierenSchiedam- aangemerkt als gemeentelijk monument. Als je nu, anno 2020, op het erf staat waan je je zomaar in het begin van de vorige eeuw.

Realiteit
Maar de realiteit is, ondanks de status van gemeentelijk monument, dat er veel onduidelijkheid bestaat over de toekomst van dit markante gebouw. Ook binnen de muren van de Gemeente Schiedam zouden verschillende belangen spelen. Een economische- en een sociaal-culturele afweging. De economische afweging is om het gebouw te verkopen aan een commerciële partij. Ik ben bang dat het sociaal-culturele aspect volledig ondergeschikt is, aan dit financiële aspect.

Het is tijd dat er nu duidelijkheid over gaat ontstaan! Het is het waard dat gebruikers, en de wijk, met haar bewoners, hun zegje hierover kunnen doen, voordat de politieke besluitvorming de deur op slot gooit.

Velen kennen de boerderij nog vanuit het ( kortere- en langere-) verleden. De ouderen onder ons, zullen zeker nog herinneringen hebben aan de zondagse wandeling. Vanuit het dorp Kethel, eerste de Schiedamseweg op, om dan, even ten zuiden van Tuindorp, rechts af te slaan, het pad op richting Landvreugd. 
Vlak voor de (huidige) ingang van de boerderij was een tourniquet, waar je je doorheen moest wringen, om je weg te kunnen vervolgen. De weg maakte, vlak na de boerderij, een haast haakse bocht om tenslotte een aardig stukje verder te eindigen op de Vlaardingseweg, zeg maar ter hoogte waar nu het tramviaduct over de A4 loopt. Nog even doorstappen, en je was terug bij je startpunt in Kethel.

Anderen zullen veel herinneringen hebben aan de feestavonden die daar werden gegeven. Populair was de boerderij zeker voor bruiloften, want, naast het eten en het drinken, was het erf, en de boomgaard een uitgelezen plaats om mooie foto’s te kunnen maken. Ook schakers, bridgers en klaverjassers, waren wekelijks te gast op Landvreugd. 

Deze boerderij, als monument, maar zeker ook als cultureel erfgoed, mag niet verloren mag gaan. Geef haar de status terug die helpt verdient, als sociaal-cultureel trefpunt voor heel Groenoord. Een mooi gebouw, met een rijke geschiedenis, dat zeker niet verloren mag gaan.

©️Henk Ravensbergen maart 2020'